نظرات حقیقی و کامنت‌های مجازی دیگران

دوست داشتم این عکس رو که در اکانت loffl در اینستاگرام دیده بوذم رو منتشر کنم، و گفتم که خودم هم به عنوان بکی از هزاران ادمین ایرانی، کمی زیرش غر بزنم.

همیشه با افرادی برخورد می‌کنم که برام عجیب هستند. البته شاید الان کمی از حس عجیب بودنشون کاسته شده و به حس ترحمی که به آنها دارم، افزوده شده.

مثال می‌زنم براتون :

فرض کنید فرد X با من صحبت می‌کنه. من فرد X رو نمی‌شناسم. اما فرد X با توجه به اینکه من چه اطلاعاتی ازش دارم، لحنش و حرف‌هاش متفاوت میشه.

• اگر فرد X، حضوری با من تماس داشته باشه، در بهترین نوع لحن و برخودش عمل می‌کنه.
• اگر از طریق شماره موبایلش با من تماس بگیره و من چهره رو نبینم، لحن و برخورد متفاوت‌تری داره و همچنین تمام ابعاد شخصیتی و فرهنگی خودش رو بروز نمیده. بعضا شرایط شخصیتی و فرهنگی وخیم خودش رو!
• اون فرد اگر مثلا از طریق ایمیل با من تماس بگیره، برخوردش نسبت به تماس تلفنیش، فرق داره و کمی بدتر میشه!
• اگر از طریق یک پروفایل اینستاگرام که هیچ پستی نداره و فقط یک نام‌خانوادگی از خودش درج کرده و یک عکس پروفایل داره تماس بگیره، لحنش باز بدتر از حالتی میشه که ایمیل زده بوده.
• اگر از طریق اکانت اینستاگرامی که نه عکس پروفایل داره و نه اسم داره، و کلا می‌دونه که هیچ مشخصاتی نداره، تماس بگیره، دیگه تمام مشکلات شخصیتش رو بروز میده!

آدمها چند لایه شخصیتی دارن و این کاملا درست است و قابل پذیرش.

منظور از چند لایه شخصیتی، اینه که من در مقابل دوستان صمیمی خودم، طوری رفتار می‌کنم و حرف می‌زنم که در مقابل افرادی که غریبه هستند و یا از دوستان صمیمی من نیستند، اون لحن رو ندارم.

اما من برای فرد X، همیشه در یک لایه قرار دارم و قاعدتا چه تلفنی و چه مجازی و …، باید یک نوع لحن و یه یک نوع برخورد داشته باشه.

قطعا نظر فرد X‌ در هیچ زمینه‌ای برای من قابل پذیرش نیست. چون هنوز به سطحی از اعتماد به نفس و عزت نفس نرسیده و خودش هم به چیزی که میگه، اعتقادی نداره.

بحث دیگه‌ای که مطرح میشه و محمدرضا شعبانعلی هم قبلا در مطلب سلسه نکات وبلاگ‌نویسی اشاره‌ای بهش کرده بوده، اینه که:

عمده‌ی چیزی که ما به اسم نقد می‌گوییم، در بهترین حالت از جنس اعلام سلیقه است و نه هیچ چیز بیشتر.

و یا در جای دیگری عنوان می‌کنه:

هیچ‌وقت نقد هیچ کسی را جدی نگیر. انتقادپذیری، ویژگی آدم‌های ضعیفی است که خودشان نمی‌توانند درست یا نادرست بودن کارشان را بفهمند.

خوش‌بختانه من و تو، با رای کسی در جای فعلی خود قرار نگرفته‌ایم که در برابر نقد کسی، سر خم کنیم.

بگذار همیشه بزرگ‌ترین منتقدت خودت باشی. چون هیچ‌کس مثل تو، نمی‌داند که امروز کجایی و فردا می‌خواهی کجا باشی و بین امروز و فردایت، چقدر فاصله هست. اگر می‌خواهی خودت را نقد کنی، کارهای کسانی را ببین که در مسیر مد نظر تو، از تو جلوترند. شک نکن که ایرادها و ضعف‌ها، واضح و شفاف پیش چشمت نمایان خواهد شد.

کسی اگر آن‌قدر از تو بالاتر باشد که در موضع نقد تو باشد، وقتش را برای تو تلف نخواهد کرد و اگر پایین‌تر از آن باشد، تو نباید وقتت را برای او تلف کنی.

تجربه‌ای که من در شبکه‌های اجتماعی دارم اینه که اگر فردی فقط برای انتقاد و منفی‌گویی کامنت گذاشت و پس از ۳ کامنت، رویه‌ی خودش رو اصلاح نکرد، هم برای خودمون و هم برای خودش و هم برای آرامش سایرین، بهتره که بلاک بشه.

در فضای فیزیکی و حقیقی هم زیاد شنیدیم که پیشنهاد میدن که از افراد منفی‌گو و منفی‌نگر، دوری کنید. و این دوری کردن، در فضای آنلاین بسیار راحت‌تر انجام میشه. بلاک!

مطلب مرتبط: ناشناس‌های فضای آنلاین