هنوز آمدن نوروز ۱۳۹۷ را باور نکرده‌ام!
سال ۱۳۹۶ با سرعت حیرت‌‌انگیزی گذشت. سالی حداقل ۱۱ ماهش برای من تلخی‌هایش بیشتر از شیرینی‌هایش بود. اما سال آینده قطعا یکی از بهترین سال‌های زندگی‌ام خواهم بود با اینکه سختی‌ها و چالش‌هایش بیشتر از سال ۹۶ است.
سختی‌های سال ۹۶ برای مواردی بود که آنچنان دوست‌شان نداشتم. راستش، آدمِ کاری که انجام می‌دادم، نبودم. هر چقدر تلاش کردم، نتوانستم شوقی برای شغلم داشته باشم، با اینکه می‌‌توانستم درآمد خوبی از آن کسب کنم. به همین دلیلِ لذت نبردن، روز به روز، خودم و کارم در حال تضعیف شدن بودیم.
تا اینکه در اوج فشارها و جلوگیری‌های اطرافیان، تصمیم به تعطیلی کسب‌وکارم در اواخر بهمن‌ماه گرفتم. هنوز یک هفته از این تصمیم نگذشته بود که دیدم یک قرارداد در دست دارم که مربوط به فروش کسب‌وکارم با یک مبلغ منطقی و تقریبا قابل قبول بود و صرفا به عنوان مشاور، تا مدتی در آنجا حضور خواهم داشت.
کسب‌وکاری که برای من لذت‌بخش نبود و قصد تعطیلی‌اش را داشتم، برای افراد دیگری، لذت‌بخش بود و شوق انجام دادنش را داشتند و فکر کنم در همین یک ماه، به اندازه یکسال قبلش رشد داشته است.
سال ۹۷ را به کارهای مورد علاقه‌ام می‌پردازم که چروند، قسمتی کوچکی از آن است.
امیدوارم در آن لحظه که تاریکیِ مطلق اطراف‌تان را گرفته، چراغ‌هایی روشن شود و اطراف‌تان به طرز باورنکردنی روشن شود.
امیدوارم جرات کنید که یک‌بار برای همیشه، تکلیف برخی چیزها را با خودشان و با خودتان روشن کنید.
اگر سال‌هاست که حسی را و تصمیمی را در خودتان می‌کُشید، اجازه دهید که پرواز کند.
برخی پرونده‌ها را ببنید و برخی را باز کنید. به برخی افراد بیشتر نزدیک شوید و از برخی، بیشتر دور شوید.
به قول محمدرضا شعبانعلی در دیرآموخته‌ها، “کیفیت و عمق یک رابطه را، تعداد سال‌هایی که از آن گذشته، تعیین نمی‌کند. بلکه تعداد سال‌هایی که برای آینده‌اش پیش‌بینی می‌کنیم، تعیین می‌کند.”
فکر می‌کنم لازم باشد که یک‌بار هم که شده، رابطه‌هایمان را با این دید نگاه کنیم.
رابطه‌ی من با کارم.
رابطه‌ی من با دوستم.
رابطه‌ی من با عشقم.
و به قول اندرو متیوس٬ “درد و رنج، اجتناب‌ناپذیر است اما بدبختی را خودت انتخاب می‌کنی.”
سال نو مبارک
4 دیدگاه ها. دیدگاه جدید بگذارید
سلام بهداد جان.
اول از همه خواستم ازت تشکر کنم بابت پست های مفیدی که در سال گذشته ازت خوندم و چیزهایی که به کمک تو یاد گرفتم(نمیگم خیلی زیاد بودن-چون اگه بگم صرفاً یه تعارف الکیِ آغشته با دروغه- ولی در عین کم بودنشون برای من خوب و مفید بودن).
بعد اینکه. از طریق نوشته هات و یکی از دوستان مشترک خبردار شدم که کسب و کار قبلیت رو واگذار کردی و تصمیمات تازه ای گرفتی، فکر می کنم وضعیتی رو که توش بودی تا حدی میفهمم و برات خیلی خوشحالم که تصمیمت رو عملی کردی و قدم در مسیر جدیدت گذاشتی. بهترین آرزویی که میتونم برات بکنم(البته از نظر خودم!) اینه که در این مسیر جدید سطح رضایت خیلی بیشتری رو تجربه کنی.
امیدوارم در برخی رابطه های من هم همین اتفاق بیفته(یعنی بتونم تکلیف شونو و تکلیفمو روشن کنم، هرچند که برام سخته)
سلام سامان
این حس جدید، اصلا حس بدی نیست و حس عجیبیه. امیدوارم قبل از اینکه مجبور به تجربه این حس بشی، خودت ازش استقبال کنی. اینجوری بیشتر میچسبه 🙂
سال خوبی داشته باشید
متشکرم. همچنین برای شما.